Skansen naftowy w Bóbrce w zimowej odsłonie. Tu narodził się przemysł, który zrewolucjonizował świat [ZDJĘCIA]

Rok 2022 został ogłoszony przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej Rokiem Ignacego Łukasiewicza – twórcy przemysłu naftowego, działacza niepodległościowego, naukowca, filantropa, społecznika, wizjonera i wynalazcy. W Bóbrce koło Krosna założył kopalnię ropy naftowej, która zapoczątkowała rozwój jednej z najważniejszych gałęzi światowej gospodarki. Wiekowe urządzenia kopalni pracują w skansenie do dziś.

- Naturalne wycieki ropy występowały w lesie bobrzeckim od dawien dawna, ale dopiero w 1854 roku powstała kopalnia i rozpoczęła się eksploatacja przemysłowa. Pionierami przemysłu naftowego, założycielami kopalni w Bóbrce, obok Ignacego Łukasiewicza, byli Tytus Trzecieski, ziemianin i inicjator założenia kopalni oraz Karol Klobassa-Zrencki, właściciel wsi Bóbrka. Dzięki zgodnej współpracy i operatywności twórców powstało pierwsze na świecie wielowymiarowe przedsiębiorstwo - mówi Marzena Sysak z Fundacji Muzeum Przemysłu Naftowego i Gazowniczego im. Ignacego Łukasiewicza w Bóbrce.

Jak dodaje, sam Ignacy Łukasiewicz był człowiekiem o nieposzlakowanej opinii, którego dobro innych zawsze przedkładał nad swoje, niezwykle skromnym, spokojnym i uczciwym.

- Z jego pasji, uporu oraz wytrwałości w działaniu ludzkość korzysta do dzisiaj - podkreśla Marzena Sysak.

Rok Łukasiewicza to okazja, by odwiedzić skansen w Bóbrce i przekonać się jakie były początki i jak rozwijał się przemysł naftowy a potem także gazowniczy na Podkarpaciu.

Muzeum – także jego część na wolnym powietrzu – jest otwarte o każdej porze roku.

- W lecie, kiedy mamy najwięcej zwiedzających panują tutaj warunki iście sanatoryjne. Spacerując alejkami turysta nie tylko zwiedza, ale też odpoczywa wśród zieleni drzew i śpiewu ptaków, delektując się widokami i zapachami pochodzącymi rodem z XIX wieku. Natomiast w zimie, kiedy teren skansenu przykryje się białym puchem robi się malowniczo pięknie - opowiada Marzena Sysak.

Do najcenniejszych zabytków muzealnych należą obiekty, pochodzące z czasów Ignacego Łukasiewicza:

• obelisk ufundowany w 1872 roku przez Ignacego Łukasiewicza.
• kopanka Franek, wykonana ręcznie około 1860 roku do głębokości 20 m.
• kopanka Janina; ręcznie wykopana do głębokości 95 m, a następnie pogłębiona wiertnicą ręczną udarową do głębokości 156 m., do dziś jest eksploatowana.
• warsztat mechaniczny z 1864 roku, o konstrukcji drewnianej, który służył do obsługi wierceń metodą udarową. Znajdują się w nim najprostsze maszyny obróbcze
• drewniana kuźnia kopalniana z 1856 roku; we wnętrzu znajdują się dwa paleniska zbudowane z cegły, podsycane za pomocą skórzanego miecha z lat 1890-1895; wyposażona jest w stare narzędzia kowalskie;
• zrekonstruowana wiertnica ręczna z 1862 roku, służąca do wiercenia metodą udarową płytkich otworów.

Zachował się także budynek administracyjny kopalni tzw. Dom Łukasiewicza z 1865 roku. Można w nim zobaczyć m.in. zaaranżowane wnętrze dawnej apteki (takiej, w jakiej pracował Łukasiewicz), i kolekcję lamp naftowych oraz posłuchać opowieści o historii odkrycia nafty i założenia kopalni ropy.

Zwiedzanie Muzeum

• w sezonie zimowym od godz. 7:00 do 15:00 (wtorek – niedziela)
• w sezonie letnim od godz. 9:00 do 18:00 (wtorek – niedziela)

Zwiedzający skansen mogą skorzystać z audioprzewodników lub mobilnej aplikacji (do pobrania na Smartfon i iPhone), dostępnej w czterech językach: polskim, angielskim, niemieckim oraz rosyjskim

Dla zwiedzających indywidualnych czy z przewodnikiem dostępne są trzy trasy:

• Trasa I – „Śladami naftowych pionierów” (czas zwiedzania ok. 1 godz.)
• Trasa II – „Od kopania do wiercenia” (czas zwiedzania ok. 2 godz.)
• Trasa III – „Trzy wieki kopalni w Bóbrce” (czas zwiedzania ok. 3 godz.), dostępna od wtorku do piątku